Historia

As primeiras noticias dun asentamento humano no Grove debemos buscalas na Idade de Bronce, cara ao 1500 a. C. Entre os seus numerosos restos arqueolóxicos destacan dous castros; un na Siradella e o outro en Punta do Castriño.

A situación estratéxica daquela illa do Grove explicaría o porqué da atracción que exerceu e a abundancia de materiais arqueolóxicos da cultura romana.

Como así confirma as necrópole de Cantodorxo e o rico e complexo conxunto arqueolóxico de Adro Vello (I-XVIII d. C.), O Grove viviu sempre baixo a influencia da mitra compostelá, ata o punto de que aínda no século XVII o arcebispo nomeaba o alcalde da vila.

O municipio desenvolve a vida ao longo da Idade Media baixo un marco xurídico moi xerarquizado. Durante esa época sofre frecuentes ataques de normandos; para facerlle fronte a isto, o bispo de Santiago mandou construír fortalezas na Lanzada.

A pesca ocupará un lugar moi destacado na economía local ao longo da súa historia, isto supuxo que en época de escaseza de capturas a calidade de vida da poboación se vise afectada.

No século XVIII crearase un conflito coa chegada á ría de Arousa dos cataláns, que traen consigo unhas novas artes de pesca moito máis eficaces que as tradicionais.

O desenvolvemento de factorías de salga impulsadas polos cataláns chegados da ría de Arousa, así como o paso das terras desamortizadas a novas mans e as posibilidades termais da Illa da Toxa levan á aparición dunha reducida pero diversificada burguesía local (desde fomentadores da pesca a médicos, hostaleiros, etc.).

No século XX, a emigración constituíu un dos fenómenos máis importantes, dirixíndose nun primeiro momento a América e, a partir dos anos 60, cara a Europa. A pesar disto, houbo un aumento de poboación grazas ao auxe da explotación do mar (pesca, marisqueo e cultivo en bateas), ás industrias conserveiras, ao turismo e aos capitais chegados da emigración.

Neste comezo de século XXI, mantéñense estas fontes de riqueza que constitúen o motor da economía e da vida do Grove.